دکتۆر عبدالواحد محمد صالح

خدیجه دختر خویلد(رضی الله عنها) نامش خدیجه دختر خویلد بن عبدالعزای قریشی اسدی است ، همسر اول پیامبر(ﷺ) و اولین زنی است که به پیامبر(ﷺ) ایمان آورد . خدیجه قبلا همسر ابی هاله ابی زُراره بوده است ، بعد از آن با مرد دیگری بنام عتیق بن عابد ازدواج کرد، او نیز فوت کرد ، سپس با پیامبر(ﷺ) ازدواج کرد . خدیجه در قبیله خودش خیلی معروف بود، بخاطر اینکه او هم از خانواده سرشناسی بود و هم اینکه ثروت زیادی داشت و همه دوست داشتند با او ازدواج کنند، او آنقدر با عفت و پاکدامن بود که در قوم خود به زن پاک مشهور بود . خدیجه ثروت زیادی داشت ، به همین دلیل از مردان آگاه درخواست می کرد کار بازرگانی برای او انجام دهند ، در قبال آن مقداری از سود کار را به آنها می داد، هنگامی که از راستگویی و امانتداری پیامبر(ﷺ) باخبر شد، تصمیم گرفت با پیامبر(ﷺ) معامله کند ، این شد که جذب اخلاق والا و منش خاص پیامبر(ﷺ) شد و به پیامبر(ﷺ) پیشنهاد کرد تا با او ازدواج کند و همسر او شود . مدت زمان زندگی پیامبر(ﷺ) با خدیجه نزدیک به بیست و پنج سال بود. خدیجه در طول زندگی اش همراه پیامبر(ﷺ) ، خیلی به ایشان احترام می گذاشت و بعنوان شخص بزرگی به ایشان نگاه می کرد و پیامبر(ﷺ) هرچه می گفتند به ایشان باورمی کرد . خدیجه اولین کسی بود که به پیامبر(ﷺ) ایمان آورد، اجماع همه مسلمانان به این امر واقفند. هنگامی که برای پیامبر(ﷺ) وحی نازل شد ایشان با حالتی دلهره به خانه برگشتند و نزد خدیجه دختر خویلد رفتند ، فرمودند: ( من را بپوشانید، من را بپوشانید)، ایشان را پوشاندند تا مدتی که حالشان بهتر شد، بعد از آن پیامبر(ﷺ) مسئله را برای خدیجه تعریف کرد و فرمودند: (لقد خشییت علی نفسی)(به راستی از حال خود می ترسم)، خدیجه به ایشان گفت : نه به خدا ، هرگز خداوند تو را شرمنده و شکست خورده نمی کند، زیرا تو صله رحم را بجا می آوری و کار سنگین و همکاری را برعهده می گیری و به فقرا و نیازمندان کمک می کنی و برای مهمان احترام قائل هستی و به آنها خدمت میکنی و پشتیبان و دلجویی خانه به دوشان را میکنی، بعد از این دلجویی ها، خدیجه پیامبر(ﷺ) را به نزد ورقه بن نوفل برد که مردی نصرانی بود و با خط عبرانی نیز آشنایی داشت ، فردی پیر نابینا بود، خدیجه به او گفت پسرعمو به حرفهای برادرزاده ات گوش کن ، ورقه به خوبی به حرفهای پیامبر(ﷺ) گوش داد و بعدا به او گفت به پیامبری برگزیده شده است . خدیجه پشتیبان بزرگی برای پیامبر(ﷺ) بود ، بلکه هر وقت پیامبر(ﷺ) در بیرون از خانه از طرف کفار حرف زشتی به او می شد، وقتی به منزل برمی گشت ، خدیجه به ایشان آرامش می داد و بار سنگین ناراحتی او را برطرف می کرد . خدیجه مادر همه فرزندان پیامبر(ﷺ) بود بجز ابراهیم که از ماریه بود، نام فرزندان پیامبر(ﷺ) که مادرشان خدیجه بود عبارتند از ( قاسم که پسر بزرگ بود، عبدالله مقلب به طیّب و طاهر ، رُقیّه که دختر بزرگ بود ، زینب ، اُم کلثوم ، فاطمه ) ، همه پسران خدیجه قبل از رسالت پیامبر(ﷺ) وفات کردند، اما دخترانش زنده بودند تا اسلام آمد و به اسلام ایمان آوردند و به مدینه هجرت کردند. خدیجه بسیار مؤمن بود ، پیامبر(ﷺ) به ایشان مژده داده بودند که خانه ای در بهشت دارند . سرانجام خدیجه ، سه سال قبل از هجرت پیامبر(ﷺ) به مدینه وفات کردند. محبت و دوست داشتن پیامبر(ﷺ) نسبت به خدیجه، با مرگ ایشان تمام نشد، بلکه اکثر اوقات از او به خوبی یاد می کرد ، حتی به دوستان خدیجه هم احترام می گذاشت.

نامش خدیجه دختر خویلد بن عبدالعزای قریشی اسدی است ، همسر اول پیامبر(ﷺ) و اولین زنی است که به پیامبر(ﷺ) ایمان آورد .

خدیجه قبلا همسر ابی هاله ابی زُراره بوده است ، بعد از آن با مرد دیگری بنام عتیق بن عابد ازدواج کرد، او نیز فوت کرد ، سپس با پیامبر(ﷺ) ازدواج کرد .

خدیجه در قبیله خودش خیلی معروف بود، بخاطر اینکه او هم از خانواده سرشناسی بود و هم اینکه ثروت زیادی داشت و همه دوست داشتند با او ازدواج کنند، او آنقدر با عفت و پاکدامن بود که در قوم خود به زن پاک مشهور بود .

خدیجه ثروت زیادی داشت ، به همین دلیل از مردان آگاه درخواست می کرد کار بازرگانی برای او انجام دهند ، در قبال آن مقداری از سود کار را به آنها می داد، هنگامی که از راستگویی و امانتداری پیامبر(ﷺ) باخبر شد، تصمیم گرفت با پیامبر(ﷺ) معامله کند ، این شد که جذب اخلاق والا و منش خاص پیامبر(ﷺ) شد و به پیامبر(ﷺ) پیشنهاد کرد تا با او ازدواج کند و همسر او شود .

مدت زمان زندگی پیامبر(ﷺ) با خدیجه نزدیک به بیست و پنج سال بود.

خدیجه در طول زندگی اش همراه پیامبر(ﷺ) ، خیلی به ایشان احترام می گذاشت و بعنوان شخص بزرگی به ایشان نگاه می کرد و پیامبر(ﷺ) هرچه می گفتند به ایشان باورمی کرد .

خدیجه اولین کسی بود که به پیامبر(ﷺ) ایمان آورد، اجماع همه مسلمانان به این امر واقفند.

هنگامی که برای پیامبر(ﷺ) وحی نازل شد ایشان با حالتی دلهره به خانه برگشتند و نزد خدیجه دختر خویلد رفتند ، فرمودند: ( من را بپوشانید، من را بپوشانید)، ایشان را پوشاندند تا مدتی که حالشان بهتر شد، بعد از آن پیامبر(ﷺ) مسئله را برای خدیجه تعریف کرد و فرمودند: (لقد خشییت علی نفسی)(به راستی از حال خود می ترسم)، خدیجه به ایشان گفت : نه به خدا ، هرگز خداوند تو را شرمنده و شکست خورده نمی کند، زیرا تو صله رحم را بجا می آوری و کار سنگین و همکاری را برعهده می گیری و به فقرا و نیازمندان کمک می کنی و برای مهمان احترام قائل هستی و به آنها خدمت میکنی و پشتیبان و دلجویی خانه به دوشان را میکنی، بعد از این دلجویی ها، خدیجه پیامبر(ﷺ) را به نزد ورقه بن نوفل برد که مردی نصرانی بود و با خط عبرانی نیز آشنایی داشت ، فردی پیر نابینا بود، خدیجه به او گفت پسرعمو به حرفهای برادرزاده ات گوش کن ، ورقه به خوبی به حرفهای پیامبر(ﷺ) گوش داد و بعدا به او گفت به پیامبری برگزیده شده است .

خدیجه پشتیبان بزرگی برای پیامبر(ﷺ) بود ، بلکه هر وقت پیامبر(ﷺ) در بیرون از خانه از طرف کفار حرف زشتی به او می شد، وقتی به منزل برمی گشت ، خدیجه به ایشان آرامش می داد و بار سنگین ناراحتی او را برطرف می کرد .

خدیجه مادر همه فرزندان پیامبر(ﷺ) بود بجز ابراهیم که از ماریه بود، نام فرزندان پیامبر(ﷺ) که مادرشان خدیجه بود عبارتند از ( قاسم که پسر بزرگ بود، عبدالله مقلب به طیّب و طاهر ، رُقیّه که دختر بزرگ بود ، زینب ، اُم کلثوم ، فاطمه ) ، همه پسران خدیجه قبل از رسالت پیامبر(ﷺ) وفات کردند، اما دخترانش زنده بودند تا اسلام آمد و به اسلام ایمان آوردند و به مدینه هجرت کردند.

خدیجه بسیار مؤمن بود ، پیامبر(ﷺ) به ایشان مژده داده بودند که خانه ای در بهشت دارند .

سرانجام خدیجه ، سه سال قبل از هجرت پیامبر(ﷺ) به مدینه وفات کردند.

محبت و دوست داشتن پیامبر(ﷺ) نسبت به خدیجه، با مرگ ایشان تمام نشد، بلکه اکثر اوقات از او به خوبی یاد می کرد ، حتی به دوستان خدیجه هم احترام می گذاشت.