خدای  بزرگ در قرآن صحبت از عسل میکند و می فرماید:

( وَأَوْحى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمّا یَعْرِشُونَ«68» 
ثُمَّ کُلِی مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فِیهِ شِفاءٌ لِلنّاسِ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَةً لِقَوْم یَتَفَکَّرُونَ«69». (النحل)

یعنی: و پروردگار تو به زنبور عسل «وحى» و (الهام غریزى) نمود که: «از کوهها و درختان و داربستهایى که مردم مى سازند، خانه هایى برگزین!.سپس از تمام ثمرات (و شیره گلها) بخور و راههایى را که پروردگارت براى تو تعیین کرده است، به راحتى بپیما»، از درون شکم آنها، نوشیدنى با رنگهاى مختلف خارج مى شود که در آن، شفا براى مردم است، به یقین در این امر، نشانه روشنى است براى جمعیتى که مى اندیشند.

صفت موجودات زنده به طورکلی آنچنان است که آنچه باقی مانده، از جسم شان خارج شده کثیف و غیرخوراکی می باشد این درحالی بوده که زنبور از همین موجودات زنده است ولی باقی مانده از شکم او عسل نام میگیرد که خدای بزرگ از آن سخن گفته وهمچون شفا بر درد محسوب می شود.و آنچنان که خداوند گفته است زنبور از تمام محصولات میخورد و سود این محصولات همه در عسل جمع شده است،

مادرمؤمنان عایشه میفرماید :پیامبر (صلى الله عليه وسلم)به خوردن  عسل و حلوا علاقه داشت.[1]

در عسل ماده ی شیرینی وجود دارد که برای بدن لازم است،از انواع مدل قند در عسل وجود دارد(فراکتز،گلوکز،مالتوز،ساکروز)ازاینرومی باشد که عسل شیرین بوده وهمچنین دارای کلسیم، فسفر،آهن،نیاسین,ویتامینC و آمینواسید می باشد (B کمپلکس) ویتامینC و ویتامین Dو ویتامین E را نیز در خود دارد و همچنین ماده ی آنتی اسیدان  که ضد سرطان و ضد چربی می باشد،همچنین برای بیماری های دهان بکار برده می شودو خاصیت آنتی باکتریال نیز دارد، همچنین دارای آنزیم و اورگان اسید و مواد دیگری می باشد که هنوزبرای انسانها ناآشنا مانده و سود و اهمیت آن شناسایی نشده  است.