پێغەمبەرى خوا (صلى الله عليه وسلم) بە تايبەت دانەدەنيشت سفرەى بۆ بڕازێنرێتەوەو جۆرى جياوازى خواردنى بۆ دابنرێت و كاتێكى زۆر و تايبەتى بۆ تەرخان بكات، بەڵكو شێوازى دانيشتنى شێوەى نێوان دوو سوجدە بووە، وەك لە گێڕانەوەكەى صەحيحى موسليمدا هاتووە (عن أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ قَالَ: رَأَيْتُ النَّبِيَّ مُقْعِيًا يَأْكُلُ تَمْرًا).[1]

هەروەها خۆشەويستمان لەسەر پاڵدانەوەو بەشان دادانەوە نانى نەدەخوارد، وەك دەيفەرموو(لَا آكُلُ مُتَّكِئًا)،[2] بەڵكو دەيفەرموو (آكُلُ كَمَا يَأْكُلُ الْعَبْدُ)،[3] (منيش چەشنى كۆيلە و بەندەكان نان دەخۆم)

ئەم حاڵەتانەش بۆ ئەوە بووە رێخۆشكەريى نەكرێت بۆ زۆرخواردن، چونكە شێوە دانيشتنەكانى ئەمڕۆ كە زۆرجار سفرەى سەر مێز و دانيشتنى سەر كورسييە، رێخۆشكەرن بۆ زۆرخواردن و پێدانى كاتێكى زۆر بەو بوارە.

هاوكات پێغەمبەرى خوا (صلى الله عليه وسلم) خواردنى گەرمى نەخواردووە و نەهى كردووە لەخواردنيشى، بۆيە دەيفەرموو (أَبْرِدُوا الطَّعَامَ الْحَارَّ فَإِنَّ الطَّعَامَ الْحَارَّ غَيْرُ ذِي بَرَكَةٍ)،[4] (خواردنى گەرم سارد بكەنەوە، چونكە خواردنى گەرم بەرەكەتى تێدا نيە).

ئەسمائى كچى ئەبووبەكر هەركات خواردنێكى گەرمى ئامادە بكردايە، دايدەپۆشيى هەتا هاڵاو و گەرماكەى نەدەما، پاشان دەيوت: لە پێغەمبەرى خوام (صلى الله عليه وسلم) بيستووە دەيفەرموو (إِنَّهُ أَعْظَمُ لِلْبَرَكَةِ)،[5] (ئەوە زۆر باشترە بۆ بەرەكەتى خواردنەكە).

هەڵەيەكى باوى ناو كوردەواريى و هەندێ ناوچەى ديكەش، خواردنەوەى چاى گەرم و خواردنە گەرمەكانە، زۆركەس هەتا هاڵاوى گەرميى سەر خواردنەكە بەدينەكات، چێژێكى وا لە خواردنەكە نابينێت، ئەمەش هەڵەيە و زيانى تەندروستيى زۆرى دەبێت.

هۆكارى ئەو جۆرە نەخۆشييەى كە پێى دەوترێت قورحە، بە زۆرى بەهۆى خواردن و خواردنەوەى گەرمەوەيە، بەڵكو ئەگەر تەماشا بكەين، زۆربەى نەخۆشييە شێرپەنجەييەكان پەيوەستن بە كۆئەندامەكانى خواردنەوە هەر لە ناودەمەوە هەتا هەرسكردن و دەردان.

عائیشەی هاوسەری پێغەمبەر (صلى الله عليه وسلم) دەفەرموێت: (إِنْ كُنَّا لَنَنْظُرُ إِلَى الْهِلَالِ، ثُمَّ الْهِلَالِ، ثَلَاثَةَ أَهِلَّةٍ فِي شَهْرَيْنِ، وَمَا أُوقِدَتْ فِي أَبْيَاتِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَارٌ، فَقُلْتُ: يَا خَالَةُ، مَا كَانَ يُعِيشُكُمْ؟ قَالَتِ الْأَسْوَدَانِ: التَّمْرُ وَالْمَاءُ، إِلَّا أَنَّهُ قَدْ كَانَ لِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ جِيرَانٌ مِنَ الْأَنْصَارِ، كَانَتْ لَهُمْ مَنَائِحُ ، وَكَانُوا يَمْنَحُونَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ أَلْبَانِهِمْ فَيَسْقِينَا)، ^[6] (ئێمە -خێزانەکانى پێغەمبەر (صلى الله عليه وسلم)- جار هەبوو سێ هیلالمان لە دوو مانگدا دەژمارد، کەچی لە ماڵەکانى پێغەمبەردا (صلى الله عليه وسلم) ئاگر نەدەکرایەوە، پرسيارى لێكرا ئەى بە چى دەژيان؟ وتى: تەنها ئاو و خورمامان دەخوارد، بەڵام دراوسێیەکی ئەنصاریمان هەبوو کە هەندێ جار شیریان دەهێنا بۆ پێغەمبەر (صلى الله عليه وسلم) و ئەویش دەرخواردی ئێمەی دەدا).

بۆيە گرنگە لە سوننەتى خۆشەويسمانەوە فێر ببين كەمتر گرنگيى بدەين بە خواردنى سەر ئاگر و ژەمە گەرمەكان، چونكە بەرەكەت لە خواردنى گەرمدا نيە.