نامش سعید بن مالک بن سینان است، از انصاریان و از خُدریان است، یکی از اصحاب معروف پیامبر(ﷺ) بوده که احادیث زیادی از ایشان نقل کرده است، بیشتر به کنیه اش (ابوسعید خدری) معروف است .

ابوسعید تصمیم گرفت در غزوه احد شرکت کند، اما بدلیل اینکه کم سن وسال بود پیامبر(ﷺ) به وی اجازه نداد شرکت کند ، اما پدرش شرکت کرد و شهید شد.

ابوسعید می گوید: یک بار فقر فشار زیادی به خانواده ما آورد و مادرم مرا نزد پیامبر(ﷺ) فرستاد تا از ایشان کمک بخواهم، هنگامی که به نزد ایشان رسیدم فرمود(هرکسی خود را از منت دیگری بی نیاز کند ( چشمش به دنبال مال مردم نباشد) خدا او را ثروتمند میکند ،  هر کسی خود را پاک نگه دارد خداوند او را پاک و دور از دست مردم نگه می دارد ، هرکسی به اندازه اُقه ایی داشته باشد و بیشتر از آن را درخواست کند زیاده روی کرده است) من نیز که آن را شنیدم ، گفتم : که شتر من خیلی بهتر از اُوقه ایی است، به همین دلیل برگشتم و از ایشان چیزی نخواستم.

اولین غزوه ایی که ابوسعید در آن شرکت کرد، غزوه خندق بود ، بعد از آن در تمام غزوه ها شرکت کرد ، به کلی در دوازده غزوه شرکت کرد.

 ابوسعید در بیعت رضوان نیز شرکت کرد.

ابوسعید درباره روزهای پایانی عمر پیامبر(ﷺ) تعریف می کند و می گوید: به خدمت پیامبر(ﷺ) رفتم ایشان به سختی بیمار بود، تبشان خیلی شدید بود ، من نیز دستم را از روی پتو بر پیشانیشان قرار دادم، از روی پتو حرارت  را احساس کردم، گفتم ای پیامبرخدا (ﷺ) حالتان خیلی ناخوش است؟ فرمودند( ناراحتی برای ما چند برابر می شود و پاداش نیز برایمان چند برابر می شود)، پرسیدم ای پیامبرخدا(ﷺ) چه کسانی بیشتر از همه ناراحتی را احساس می کنند؟ فرمود: پیامبران، پرسیدم بعد از آنان چه کسانی؟ فرمود: بعدا صالحین، بعضی ها به حدی دچار فقر و نداری می شوند که از مال دنیا یک عبا برایشان می ماند که خود را با آن بپوشانند، هرچند که آنان از ناراحتی خوشحال می شوند مانند کسی از شما که با خوشگذرانی خوشحال می شود).

در مورد وفات این صحابی عزیز ، نظرات مختلفی وجود دارد، بعضی ها سال شصت وسه هجری و  سال هفتاد و چهار هجری و بعضی ها سال شصت وچهار هجری و شصت وپنج هجری را روایت کرده اند.