(خداوندا به تو پناه میبرم از کم شدن برکت و نعمتهایت)

(نگهداری نعمتها وظیفه شخصی ماست، چون تداوم نعمتها همیشگی نیست، باید برای نگهداریشان قدم برداریم، هنگامی که نعمت را داریم در فکر آن باشیم که از دستش ندهیم نه اینکه وقتی از دستش دادیم برای بدست آوردنش تلاش کنیم، نعمتی را که خداوند به تو بخشیده است را قدر بدان و نگهدارش باش، بعید نیست که اگر از آن غافل باشی در یک چشم بهم زدن خداوند آن را از تو پس گیرد، پس شکر خداوند را بجای آور و برای  زیاد شدن نعمتها تلاش کن و قدم بردار)