پیامبر خدا ﷺ با اطرافیانش خوشرو بود، هرگاه یارانش از خوشرویی او میگفتند ، یکی از آنها میگفت: هیچ کسی را ندیدەام به اندازە پیامبر خدا ﷺ  متبسم باشد، آن یکی میگفت: از وقتیکه مسلمان شدەام، پیامبر خدا ﷺ هرگاه من را میدید برویم میخندید، یکی دیگر از آنها میگفت: هرگاه برویم میخندید، اگر تمام دنیا را به من میدادن، به آن اندازە من را دلخوش نمیکرد، پیامبر خدا ﷺ یارانش را نیز بو خوشرویی تشویق میکرد و میفرمود( تبسمی که بروی برادرت نشان میدهی، برایت خیێ و احسان است)