پیامبر خدا ﷺ محبتی خاص به بچەها داشت، دلشان را بدست میاورد،به آنها سلام میکرد،با آنها هم بازی میشد و آنها را نوازش میکرد، آنها را میبوسید،بزرگترها را ترغیب میداد تا با بچەها مهربان بودە و با آنها تند خو نباشند،و تا زمانیکه فوت کردند با بچەها اینگونە بودند، نمازی که پیامبر خدا ﷺ آن را مایه آرامش دلها میدانست و به روشنی چشمها توصیف میکرد،بخاطر گریه بچەای، پیامبر ﷺ نماز را طولانی نمینمود، پیامبر خدا ﷺ به طوری خاص با بچەها حرف میزد و نوازشان میکرد، احوال پرنده پسر بچەای را میپرسید، با زبان حبشی با نوزاد دختر حبشی حرف میزد،بچەها را بر دوش خود میگذاشت تا بە اطرافیانش بیاموزد که چگونه با بچەها رفتار کنند.