نامش جعفر بن ابوطالب است، پسرعموی پیامبرخدا (ﷺ) است، جزء اولین گروه از مسلمان شدگان است.
جعفر از همان ابتدا در مکه مسلمان شد، گفته شدە بیست و ششمین نفری بودە که مسلمان شده است.
ابوهریرە می گفت: بعد از پیامبر(ﷺ) جعفر بهترین شخص بود، همچنین می گفت: جعفر بهترین فرد برای فقرا بود، با فقرا نشست و برخاست داشت و به آنها خدمت می کرد و همچنین فقرا نیز به ایشان خدمت می کردند، به طوریکه پیامبر(ﷺ) او را به ابوالمساکین (پدر فقرا) خطاب می کرد.
جعفر از لحاظ چهرە و پیروی اخلاقش، بسیار به پیامبر(ﷺ) شباهت داشت، پیامبر(ﷺ) به او می فرمودد ( تو از لحاظ ظاهر و چهرە و اخلاق شبیه من هستی).
جعفر به حبشه هجرت کرد و در آنجا ماندگارشد و نجاشی و افراد دیگری هم توسط او مسلمان شدند ، بعدا در زمان جنگ خیبر از حبشه به سمت مدینه هجرت کرد .
جعفر امیر اصحاب مسلمان در حبشه بود و در نشستها و جلسات رسمی ، به نمایندگی از طرف مسلمانان صحبت می کرد.
زمانی که جعفر و یارانش به مدینه رسیدند، پیامبر(ﷺ) پیشانی جعفر را بوسید ، بعدا فرمود نمی دانم به کدامیک خوشحال باشم، به آمدن جعفر یا فتح خیبر.
طبق فرمودە پیامبر(ﷺ) برای جعفر و یارانش شهادت دادە شدە که اجر دو هجرت برایشان ثبت شدەاست، هجرتی به حبشه و هجرتی هم به مدینه.
علی که برادر جعفر بود او را خیلی دوست داشت ، به همین خاطر عبدالله پسر جعفر که برادر زادە علی می باشد می گوید هر وقت از علی چیزی می خواستم و او انجام نمی داد وقتی می گفتم بخاطر جعفر آن را به من بده سریع آنرا به من می داد.
بعدا پیامبر (ﷺ) جعفر بن ابوطالب را برای جنگ مؤته به شام فرستاد ، در همان غزوه هم شهید شد.
در میدان جنگ، زمانی که جعفر پرچم اسلام را با دست راستش گرفته بود، شمشیری به دستش خورد و دستش قطع شد، سپس او پرچم را با دست چپش گرفت ، بعدا از مدتی به دست چپش هم زده شد و هر دو دستش قطع شد.
پیامبر (ﷺ) می فرمود: (جعفر را دیدم در بهشت با ملائکه ها پرواز می کرد).