پیامبر(صلى الله علیه و سلم)که هنگام صبح و یاگاهی اوقات هنگام عصر عسل می خورده و نه یک لیوان و یا چند قاشق عسل که مقدار کمی عسل به اندازه قاشق کوچکی را در آب سرد به خوبی حل و سپس میل کرده است.[1] طبیعت آب دارای  این خاصیت می باشد  که اگر ماده ایی را با آن مخلوط کردید ویژگی آن ماده را به خود میگیرد،مانند آن می ماند که شما لیوانی از عسل را خورده باشید بدون آنکه معده با هضم  آن مشکل داشته باشد و ازلحاظ اقتصادی نیزمتناسب است؛وقتی یک قاشق کوچک از عسل کار یک لیوان از آن را میکند.

 اگر هنگام صبح لیوانی از شربت عسل و هنگام عصر نیز به همین ترتیب مصرف شود نیاز جسم را برطرف کرده و به آن نیروی لازم را می بخشد،بدین معنا که دولیوان شربت عسل کفایت میکند برای انرژی مورد نیاز یک آدم معمولی در طی یک شب و روز به شرطی که به طرز صحیح استفاده شود  ویتامین و نمک و آب مورد نیاز بدن نیز تأمین میشود) همچنین ماده ATP (ای تی پی)که شامل انرژی ماهیچه ها شده  در عسل موجود می باشد همچنین(آدونوسین ترافوسفیت) را هم دارا می باشد.