اسلام برای تمام عرصه های زندگی، پیام و برنامه‌ی خاص خود را دارد. خوراک و سیستم زندگی انسان‌ها باید خاص باشد نه مثل کسانی که همانند حیوان زندگی را صِرفاً در خوردن و آشامیدن خلاصه می‌کنند: «وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَتَمَتَّعُونَ وَيَأۡكُلُونَ كَمَا تَأۡكُلُ ٱلۡأَنۡعَٰمُ وَٱلنَّارُ مَثۡوٗى لَّهُمۡ[1]: کافران همانند چهارپایان لذّت می‌برند و می‌خورند و آتش جهنّم جایگاهشان خواهد بود». بلکه باید هدف از خوردن و کمیّت و کیفیّت آن مطابق برنامه باشد. هرکس به این برنامه مُلتزم باشد، فایده‌ی دنیوی و اُخروی آن  به خودش برمی‌گردد و هر کس به آن ملتزم نباشد، به دنیا و آخرت خود زیان می‌رساند.

شیر، اولین آشامیدنی و خوراکی است که انسان در روی زمین با آن آشنا شده و از آن بهره مند شده است و حتی تا مدت‌ها جز شیر نتوانسته است خوراک دیگری بیابد.[2] شیر چیزی نیست که انسان بتواند از آن صرف‌نظر بکند اما بسیاری از ما از روی جهالت نسبت به خوردن شیر مقاومت می‌کنیم در حالی که در مقابل چهار محصول سفید دیگر که منشاء بسیاری از بیماری‌های کنونی هستند یعنی «شکر»، «نمک»، «آرد صفر» و «برنج» نصفِ آن هم مقاومت نمی‌کنیم. کاش به جای این چهار زهر سفید، به «شیر سفید» روی می‌آوردیم و می‌توانستیم از شیر به عنوان یک محصول داخلی بیش‌تر استفاده ‌کنیم. هم سود اقتصادی بیش‌تر می‌بردیم و هم مصرف شیر، بازده تندرستی بیش‌تری داشت و از بسیاری از بیماری‌ها نجات پیدا می‌کردیم.

شیر مقدار قابل توجهی ویتامینA، ویتامین B، ویتامین D، کلسیم، فسفات، منگنز، پروتئین، روی، آمینو اسید و چربی مفید دارد. شیر روی تمام اعضای بدن تأثیر می‌گذارد و حتی بر روی استخوان و دندان تأثیر مثبت دارد. شیر مملو از موادی است که برای انسان مفید هستند. برخی از مواد مفید در شیر وجود دارند که در سایر مواد خوراکی به سختی یافت می‌شوند برای مثال عناصر لیتیوم (Li) و باریوم (Ba) و منگنز و آلومینیوم که برای سلامت بدن بسیار مهم هستند، جز در شیر در چه خوراکی وجود دارند؟ امروزه آزمایشی برای تعیین میزان روی، فلوئور (F)، آلومینیوم، مس و فسفر موجود در بدن نداریم و یا به ذهن پزشکان خطور نمی‌کند درخواست آزمایش آنها را بدهند! این در حالی است که تمام آنها از طریق مصرف شیر، به بدن می‌رسد.

دو کودک با هم بازی می‌کنند و هر دو با پا به توپ می‌زنند اما اشتباهاً به پای هم لگد می‌زنند. در اثر ضربه‌ی آنی و همزمان، پای یکی از آنها می‌شکند اما پای دیگری سالم می‌مانَد. پای شکسته از آنِ کودکی است که شیر نمی‌خورد و شکستگی پایش دیر ترمیم می‌شود اما کودکی که پایش سالم می‌مانَد، شیر می‌خورد و اگر صدمه‌ای هم به پایش هم برسد، زودتر ترمیم می‌گردد.

بسیاری از بیماران که به ما مراجعه می‌کنند و نسخه‌ی درمانی پزشکان خارج کشور آنها را می‌بینیم، کسانی هستند که می‌توانند تمام آن درمان‌ها را از طریق شیر دریافت کنند. اتفاقاً بخشی از داروها از شیر استحصال شده‌اند. در کشور خودمان می‌بینیم که بیماران با شگفت‌زدگی و ولع فراوان سراغ همان داروهای تهیه شده از شیر می‌روند! اما وقتی شیر محلی را به آنها پیشنهاد می‌کنیم، قضیه را شوخی تلقی می‌کنند و برای آنها قابل قبول نیست. هر اندازه از مصرف شیر فاصله بگیریم، تاوان آن را باید بیش‌تر بدهیم. اگر شیر تازه و خوشمزه و ارزانی را که به آسانی پیدا می‌کنیم مورد استفاده قرار ندهیم، ناچار خواهیم شد با دشواری و با هزینه‌ی بسیار و از خارج به دست بیاوریم. مصرف شیر، درمان مهمی برای کم‌خونی و درد مفاصل و سردرد و چاقی و سوء تغذیه‌ی کودکان است.

سالمندان بیش‌تر از همه به شیر نیاز دارند و همان طور که در کودکی به شیر نیاز داشته‌اند، در پیری هم به شیر نیاز دارند و باید اهمیت فراوانی به شیر بدهند. پیامبر خدا ﷺ به این موضوع اشاره کرده‌اند و به سالمندان توصیه نموده‌اند که به مصرف روزانه‌ی شیر اهتمام دهند.

اسلام شیر را جایگزین می و عرق کرده است. تمام دنیا بر مفیدیت شیر و ضرر می گواهی می‌دهند و با این حال هنوز عدّه‌ای از اسلام عیب‌جویی می‌کنند! راستی اگر اسلام مشروب و گوشت مُردار و سیگار را به جای شیر و گوشت تازه و میوه‌جات حلال می‌کرد، آنان که اکنون از اسلام عیب‌جویی می‌کنند، چه می‌گفتند؟!

- بر اساس تحقیقات انجام شده - در بدن گاوی که بیمار می‌شود، نیروی مقاومت در برابر ویروس آن بیماری تولید می‌شود و آن پادتن در شیر گاو باقی می‌مانَد و وقتی کسی شیر آن گاو را می‌خورد، مانند آن است که در مقابل آن ویروس واکسینه شده باشد. این هم یکی از الطاف الهی است که از طریق شیر شاملِ حالِ ما می‌شود.

مطمئن باشید فاصله گرفتن از خوراک‌های طبیعی ما را راهی درمانگاه‌ها و دریافت درمان‌های شیمیایی خواهد ساخت.